وقتی رسانههای رسمی و مجازی به روان کودکان حمله میکنند
تاریخ انتشار: ۸ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۹۶۴۲۶
بدنبال حادثه تروریستی حرم شاهچراغ که منجر به شهادت و زخمی شدن تعدادی از هموطنانمان شد، پخش گزارشی از حادثهای دلخراش آنهم در شبکهای مختص کودکان واکنشهایی را در پی داشت و یکبار دیگر این موضوع را مطرح کرد که رسانههای رسمی و مجازی تا چه اندازه در پوشش حوادث و تحولات دلخراش باید مراقب کودکان باشند.
به گزارش ایران اکونومیست، در ماده ۱۹ پیماننامه حقوق کودک آمده است که «کشورهای عضو کلیه اقدامات قانونی، اجرایی، اجتماعی و آموزشی لازم را به عمل خواهند آورد تا از کودک در برابر کلیه اشکال خشونت جسمی یا روانی، صدمه یا آزار، بیتوجهی یا رفتار توأم با سهلانگاری، سوءرفتار یا بهرهکشی، از جمله سوءاستفاده جنسی، در حین مراقبت توسط والد (یا والدین)، سرپرست (یا سرپرستان) قانونی یا هر شخص دیگری که عهدهدار مراقبت از کودک است، حمایت کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
همچنین طبق ماده ۳۲ این پیماننامه «کشورهای عضو حق کودک را برای برخورداری از حمایت در برابر بهرهکشی اقتصادی و انجام هرگونه کاری که ممکن است زیانبار باشد یا خللی در تحصیل کودک وارد آورد، و یا به سلامتی کودک یا رشد جسمانی، ذهنی، اخلاقی یا اجتماعی او آسیب رساند، به رسمیت میشناسند.»
این مواد قانونی در حالی مطرح میشود که آسیب های ورود کودکان به موضوعات خشونتآمیز و تاثیر آن بر سلامت روح و روان آنها بر کسی پوشیده نیست، چراکه کودکی یکی از حساسترین دورههایی است که جسم و روان افراد در حال شکل گیری و تکامل است و اتفاقات اجتماعی میتوانند در روند این شکلگیری موثر باشند؛ با این وجود اما پس از حادثه تروریستی حرم شاهچراغ که موجب شهادت و مجروحیت تعدادی از زائران شد، ویدیویی در شبکههای اجتماعی دست به دست شد که با واکنشهای گستردهای از سوی کاربران همراه بود؛ ویدیویی حاوی برنامهای زنده که از شبکهای تلویزیونی به صورت مستقیم از بیمارستان محل بستری مصدومان روی آنتن رفت و جزئیاتی از این حادثه را برای کودکان تعریف کرد. این در حالیست که طی ماههای اخیر شاهد انتشار ویدئوها و اخباری از اعتراضات، خشونتها و ... در برنامههای تلویزیونی و شبکههای اجتماعی هستیم که تماشای این اخبار توسط کودکان نیز خود محل نقد کارشناسان است.
در معرض خشونت قرار دادن کودکان «ممنوع»
مونیکا نادی، حقوقدان و فعال حقوق کودک در این باره به ایران اکونومیست میگوید: از آنجایی که بروز خشونت علیه کودکان و همچنین در معرض خشونت قرار دادن آنها در رشد و تکامل جسمی و روانی کودکان آثار نامطلوب به همراه دارد، «ممنوع» است، چراکه اصول و قواعد بینالمللی و قوانین داخلی دولتها را ملزم به حمایت همه جانبه از کودکان در برابر خشونت کرده است.
وی با استناد به قوانین و مواد قانونی تعریف شده در پیماننامه حقوق کودک و همچنین سازمان بهداشت جهانی اظهار میکند: سازمان بهداشت جهانی خشونت علیه کودکان را اینطور تعریف کرده است که «آسیب یا تهدید سلامت جسمانی، روانی، رفاه و آسایش و بهزیستی کودک به دست والدین یا افراد دیگر که نسبت به او مسئول هستند.» و پیماننامه حقوق کودک نیز به عنوان معتبرترین سند بینالمللی که ایران نیز آن را تصویب و اجرایی کرده از کودکان در برابر خشونت حمایت کرده است که طبق ماده ۱۹ آن اینطور مقرر کرده است که «کشورهای طرف کنوانسیون تمام اقدامات قانونی، اجرایی، اجتماعی و آموزشی را در جهت حمایت از کودک در برابر تمام اشکال خشونتهای جسمی و روحی، آسیبرسانی یا سوءاستفاده، بیتوجهی یا سهلانگاری، بدرفتاری یا استثمار، به عمل خواهند آورد.»
شاهد خشونت روانی از سوی برخی از رسانهها نسبت به کودکان هستیم
این فعال حقوق کودک با اشاره به ماده ۳۲ پیماننامه حقوق کودک که دولتهای عضو را از اقدامات زیانبار برای بهداشت جسمی، روحی، معنوی و اخلاقی بازداشته است، میگوید: در واقع طبق اسناد بینالمللی بر تامین منافع عالیه کودکان و حمایت همه جانبه از کودکان در برابر خشونت تاکید شده است و این درحالیست که در شرایط کنونی شاهد رفتارهای خشونتآمیز با کودکان هستیم، این رفتارهای خشونتآمیز با کودکان در فضای مدارس و خیابانها به جسم و روان کودکان صدمه وارد میکند و در شرایط کنونی حتی شاهد خشونت روانی از سوی برخی از رسانهها نسبت به کودکان هستیم.
باید حامی حقوق کودکان باشیم
نادی با انتقاد از پخش اخبار حاوی مطالب خشونت بار برای کودکان یادآور میشود: شبکه پویا به عنوان شبکه ویژه کودکان باید مهمترین حامی حقوق کودک باشد و اقداماتشان باید در چارچوب تامین منفعت کودکان صورت گیرد، اما متاسفانه شاهد اعمال خشونت توسط این شبکه در پخش و انتشار اخبار خشونتآمیز حمله به حرم شاهچراغ و کشته شدن افراد در میانه پخش برنامه کودک بودیم. هرچند در این مدت علاوه بر این شبکه شاهد پخش اخبار متعدد در شبکههای اجتماعی و تماشای آنها توسط کودکمان هستیم، به طور قطع این اقدام به منزله عملی زیان بار برای روان کودکان است و کودکان را در معرض آسیبهایی قرار میدهد که نه تنها احساس امنیت فعلیشان را مختل میکند و موجب ایجاد ترس و وحشت در آنها میشود، بلکه در بلندمدت تاثیرات منفی در رشد روانی آنها میگذارد، بنابراین این عمل، خشونتآمیز و مردود است و با توجه به تعاریف قانونی مندرج در قانون حمایت از کودکان و نوجوانان میتواند از مصادیق کودکآزاری و قابل پیگرد قضایی باشد.
از مسیر درست کودکان را در معرض اخبار قرار دهید
این حقوقدان تصریح میکند: بنابراین برای کاهش بار خشونتآمیز اتفاقات کنونی برای کودکان ضمن احترام به کرامت انسانی کودکان و پذیرش حق اعمال نظر و عقیده و مشارکت آنها در امور اجتماعی باید کودکان را از حقوق قانونی خویش مطلع کرد و از آنها خواست که هر گونه اعمال خشونت و نقض حقوق خود را گزارش دهند و آنها را از مسیرهای درست در معرض اخبار قرار داد.
وی با تاکید بر اینکه حفاظت از کودکان در برابر خشونت وظیفه تمام افراد جامعه است، میافزاید: خانواده، مدارس، دولت، افراد جامعه، مراجع قضایی و رسانهها همگی موظف هستند که در راستای تحقق حقوق کودکان نقض حقوق قانونیشان را پیگیری کنند.
اخبار به بدترین شکل در رسانهها به کودکان نمایش داده میشود
الهه خوشنویس، روانشناس و فعال حقوق کودک نیز در گفتوگو با ایران اکونومیست، با اشاره به اینکه در حال حاضر اخبار مختلف به بدترین شکل در رسانه ها به کودکان نمایش داده میشود و حتی در صدا و سیما به نظر هیچ تفکری پشت رفتار رسانه ملی دیده نمیشود، میگوید: کشور ما پیماننامه حقوق کودک را امضاء کرده و این پیماننامه پس از تصویب در مجلس در حکم قانون است و لازمالاجراست اما مواد آن نادیده گرفته میشود.
خوشنویس ادامه میدهد: در ماده ۳ از بخش اول پیماننامه حقوق کودک به صراحت مطرح شده است که در کلیه اقدامات مربوط به کودکان که توسط افراد یا مؤسسات رفاه اجتماعی دولتی یا خصوصی، دادگاهها، مقامات اجرایی یا نهادهای قانونگذاری به عمل میآید، منافع عالیه کودک باید مورد توجه جدی قرار گیرد. هیچ کجای دنیا در قرن ۲۱ چنین اتفاقی نمیافتد که برنامه کودک که بچههایی با سنین مختلف آن را تماشا میکنند قطع شود و یک حادثه تروریستی با جزئیاتی تکان دهنده گزارش شود؛ این مصداق بارز کودکآزاری عاطفی است و بیرحمانهترین کاری است که ممکن است در دنیا اتفاق افتد و امنیت کودکان ما را میگیرد. آیا در چنین تصمیمی منافع عالیه کودک لحاظ شده است؟!.
این روانشناس در خصوص تاثیر اخبار خشونتآمیز بر روان کودکان میگوید: «بندورا» (روانشناس) در نظریه یادگیری مشاهدهای و تقلید مطرح کرده که مشاهده خشونت میتواند به طور مستقیم بر روی رفتار کودکان اثر بگذارد و آزمایش بندورا یکی از آزمایشهای معروفی است که در این رابطه در دنیا مطرح است. مشاهده خشونت میتواند موجب عادی سازی خشونت شود؛ میتواند حساسیت کودک را نسبت به درد و رنج دیگران کم کند؛ میتواند کودک را به سوی رفتارهای پرخاشگرانه یا آسیب رسان نسبت به دیگران سوق دهد یا ممکن است موجبات احساس ترس و ناامنی از محیط را در کودکان فراهم کند.
ایجاد احساس ناامنی و ترس در کودکان با ارائه جزییات حوادث تروریستی
این فعال حقوق کودک با تاکید بر اینکه حق هر کودک و انسانی این است که در جریان آنچه در محیط میگذرد، قرار گیرد، اما تفاوت بین کودک و بزرگسال از نظر محتوای پیامی که دریافت میکند باید مورد توجه قرار گیرد، خاطرنشان میکند: کودک آنچه را که میبیند یا میشنود باور میکند و توانایی تجزیه و تحلیل ذهنی این اطلاعات را ندارند در حالی که بزرگسالان میتوانند به کمک تجارب قبلی و تجزیه و تحلیل از خود مراقبت کنند، بنابراین حتما در روایت اخبار ناراحتکننده، حوادث خشونتآمیز و ... باید به سن مخاطب و میزان رشد شناختی او توجه کرد چرا که ارائه جزئیات یک حادثه تروریستی که حتی برای بزرگسالان هم تکان دهنده است، برای کودکان با سادهترین نگاه دستاوردی جز احساس ناامنی و ترس نخواهد داشت.
وی در پاسخ به این سوال که باتوجه به شرایط فعلی اخباری که دارای خشونت هستند را باید چطور با کودکان در میان بگذاریم؟ میگوید: اکنون در کشور بحثهایی است که نباید جزئیات آن در حضور کودکان مطرح شود. روایت والدین نباید برای کودکان دارای جزئیات باشد. به طور مثال اگر قرار مثلا اخبار را نگاه کنیم و این اخبار حاوی تصاویر خشن یا پرخاشگری است، باید به فرزندمان بگوییم که این برنامه در مورد برخی از اعتراضات مردم است ولی تصاویر و گزارشهای آن برای شما مناسب نیست، و اصلا ضرورتی به ذکر جزئیات برای کودکان نیست. البته این که کودکان در جریان اخبار قرار گیرند خوب است، اما نه با جزئیات.
حال سوالی که مطرح میشود این است که آیا با وجود اینکه حتی شبکه پویا شبکهای تخصصی برای خردسالان است، این شبکه برای تولید محتوا و برنامههای خود از روانشناسان کودک و کارشناسان این حوزه استفاده میکند؟ چراکه حتی در توضیحاتی هم که در سایت شبکه پویا به عنوان معرفی آمده اینطور نوشته شده است که: «کانال پویا در ۲۸ تیر ۱۳۹۱، پخش رسمی خود را آغاز کرد. در آن سال، کانال پویا مختص پخش برنامههای پویانمایی (انیمیشن) برای هر سه رده سنی خردسال، کودک و نوجوان بود. از اول مهر ۱۳۹۴، کانال پویا به کانال تخصصی خردسالان تبدیل شد تا براساس یک منظومه تربیتی، برنامههای پویانمایی (انیمیشن)، رئال (لایواکشن) و تلفیقی را برای مخاطب خردسال ارائه دهد.»
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: شبکه پویا ، حمله تروریستی در شاهچراغ
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: شبکه پویا حمله تروریستی در شاهچراغ کودکان در برابر خشونت پیمان نامه حقوق کودک حادثه تروریستی فعال حقوق کودک برای کودکان روان کودکان خشونت آمیز شبکه پویا رسانه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۹۶۴۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
باید و نبایدهای تعامل با کودکان چاق
به گزارش گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا، اگر شما نگران وزن کودکتان هستید میتوانید از مراقبین سلامت مانند پزشک خانواده، متخصص اطفال و متخصص تغذیه کمک بگیرید. آنها میتوانند شما را در خصوص چگونگی حمایت از فرزندتان و همچنین هر گونه خدماتی که کودک شما ممکن است به آن نیاز داشته باشد، کمک کنند.
از مقصر جلوه دادن کودک بپرهیزید
نوجوانان و جوانان میتوانند به دلایل مختلفی که فراتر از کنترل و رفتارهای آنهاست، دچار اضافه وزن شوند که اغلب اوقات این دلایل پیچیده است. کودکانی که با وزنشان مشکل دارند اغلب تعصب، تبعیض و قلدری را تجربه میکنند. نکته اساسی این است که شما از مقصر دانستن کودکتان بشدت بپرهیزید و به جای آن سعی کنید موارد ساختاری که در ایجاد افزایش وزن نقش دارد را دریابید. درک بهتر موارد گفته شده به عنوان شروع کار میتواند به شما در حمایت عملی از کودکتان کمک کند.
وزن کودک در جریان زندگی میتواند تحت تاثیر تداخلات ژنتیک، تجربههای اوان کودکی و محیط اطرافش قرار گیرد. افزایش وزن کودک را میتوان زمانی انتظار داشت که کودک در محیطی غذا بخورد، بازی کند و یاد بگیرد که فعالیت بدنی کم و مصرف بالای غذاهای ناسالم غنی از انرژی، ارزان و در دسترس با مقادیر بالای چربی و قند و شکر تبلیغ و ترویج داده میشود. افزایش وزن اغلب اوقات پاسخ طبیعی بدن به محیط غیر عادی است. علاوه بر این، کودکان گاهی اوقات درگیر غذای ناسالم میشوند تا با استرس و بیحوصلگی مقابله کنند یا خودشان را از احساس اضطراب و ناراحتی برهانند.
سعی کنید بدون قضاوت با کودکان صحبت کنید
این که کودکان بدانند شما زمانی که آنها نگران هستند بدون هیچ گونه قضاوتی در کنارشان هستید، بسیار اهمیت دارد. از صحبت با زبان سرزنشگر و هم چنین خطاکار شمردن کودک و دادن بازخوردهای منفی در خصوص شکل بدن دیگران و حتی خودتان بپرهیزید. این مورد میتواند برای عزتنفس کودک مضر باشد و باعث شود که آنها برای صحبت با شما احساس راحتی نکنند.
شروع صحبت در خصوص اضافه وزن و چاقی به زبان مادری میتواند شروع خوبی باشد. اولویت دادن به فرد و نه شرایطی که در آن قرار دارد میتواند مشکل کسانی که درگیر اضافه وزن و چاقی هستند را یک مشکل انسانی جلوه دهد و اجازه ندهد شرایط آنها هویتشان را تعریف کند. برای مثال: «شخصی با اضافه وزن و چاقی و نه شخص چاق».
سعی کنید شما مکالمه با کودکتان را شروع کنید و از او بخواهید هر گاه فکر و احساسی در خصوص وزن بدنش داشت با شما در میان بگذارد. اگر کودک شما بازخورد منفی در خصوص وزنش داشت، سعی کنید دلیل این موضوع را کشف کنید. به دقت به کودک گوش بدهید و سعی نکنید از نگرانی آنها ساده بگذرید یا آن را کماهمیت جلوه دهید. اگر متوجه شدید که کودک یا بزرگسال دیگری کودک شما را مورد آزار و اذیت قرار میدهد که میتواند به صورت آنلاین و یا حضوری اتفاق بیفتد، در اسرع وقت به آن رسیدگی کنید.
سعی کنید عزت نفس و نقاط قوت آنها را در حوزههای دیگر که به وزن کودک ارتباط ندارد مورد تشویق و تمجید قرار دهید. برای مثال: «من به این که شما برای امتحان با پشتکار درس خواندید افتخار میکنم یا من عاشق رفتار مهربانانه شما با برادرت هستم.»
مکالمه مفید داشته باشید
در زمانی که تغییرات در محیط دیجیتال به سرعت اتفاق میافتد، نکته حایز اهمیت این است که از تهدیدهایی که سلامت روان و تندرستی کودکتان را به مخاطره میاندازد آگاه باشید، زیرا این مورد به ظاهر بدن و اعتماد به نفس ارتباط دارد. این موارد میتواند شامل موارد زیر باشد:
پستهایی که در شبکههای اجتماعی گذاشته میشود که معمولا وزن را به صورت یک کلیشه در میآورند و یا اختلالات غذاخوردن را ترویج میدهند و بازاریابی مداوم غذاهای ناسالم که کودکان را هدف قرار میدهد.
شما باید مشتاق ایجاد محیط امنی برای مکالمه با کودکتان باشید. میتوانید با پیشدستی کردن برای ایجاد فرصت صحبت در خصوص سلامت روان و این که چطور رفتارهای آنلاین میتواند بر سلامت و تصویری که کودکان از خود دارند اثر بگذارد، شروع کنید.
میتوانید موارد زیر را برای شروع مکالمه در خصوص وزن با کودکتان مورد توجه قرار دهید:
از کودکتان سوالات باز (مانند چه احساسی داری؟ یا در مدرسه چه خبر است؟) بکنید و از آنها بخواهید احساساتشان را بیان کنند.
از کودکتان برای این که به شما اعتماد کرده است تشکر کنید تا بتوانید احساس امنیت را در او به وجود آورید.
در حالی که تصدیق میکنید غذا خوردن سالم و حفظ وزن سلامت میتواند چالش برانگیز باشد، مزایای سلامت بهتر را مورد تاکید قرار دهید.مثبت و حمایت کننده باشید.
رفتارهای سالم را مورد توجه قرار دهید
به طور کلی به جای تمرکز بر کاهش وزن بر اهداف سلامتی تاکید کنید، مگر این که مراقبین بهداشتی بخواهند که شما به کاهش وزن توجه کنید. رفتارهای غذاخوردن سالم و فعالیت بدنی یک شبه به صورت عادت در نمیآید، بلکه نیازمند زمان، تلاش و مراقبت از جانب شما و کودکتان است تا این تغییرات ادامهدار باشد. احتمال خیلی کمی دارد که تغییرات زیاد و ناگهانی در رژیم غذایی و شیوه زندگی کودکتان نتیجهبخش باشد. این کار حتی میتواند برای سلامت کودک مضر باشد. تغییرات زمانی موفقیتآمیز خواهد بود که کوچک، تدریجی، افزایشی و با حمایت کل خانواده باشد.
بهترین الگوی ممکن برای کودکتان باشید. غذاهای مغذی و تازه مانند میوهها و سبزیها را انتخاب کنید، فعالیت بدنی را تشویق کنید و خواب کافی را ترویج دهید و از این که با کودکتان در خصوص وزن افراد دیگر بازخورد منفی دهید بشدت بپرهیزید.
این که وزنتان چقدر است اهمیتی ندارد. شما میتوانید به کودکتان با انجام رفتارهای سالم کمک کنید. گروههای غذایی مختلف را با هم بشناسید، یاد بگیرید که چه مواد مغذی به عنوان غذای سالم مورد نیاز بدن است و درباره اینکه که چرا بعضی از غذاها انتخاب بهتری از غذاهای دیگر هستند، با هم صحبت کنید.
تمام سعی و تلاش خود را بکنید تا از مصرف غذاها و نوشیدنیهای فوق فرآوری شده که غنی از نمک، شکر و چربی هستند، جلوگیری کنید، اما از تلاش برای منع کامل بعضی از غذاها بپرهیزید، زیرا این مورد میتواند اثر معکوس داشته باشد و باعث مصرف بیشتر آنها شود. بیشتر غذاهایی که بصورت آماده به مصرف یا اصطلاحا «بگیر و ببر» عرضه میشود غنی از چربی، شکر، و نمک بوده و خیلی باعث رفع گرسنگی نمیشود. به جای آن، میان وعدههایی که سالم بوده و گرسنگی را برطرف میکند مانند برشهایی از میوها و سبزیها و ماست ساده را در دسترس قرار دهید. مصرف آب را به عنوان نوشیدنی اصلی به جای نوشیدنیهای میوهای حاوی شکر مد نظر قرار دهید و در مورد غذاها و نوشیدنیهایی که در خانه در دسترس است جانب احتیاط را رعایت کنید.
از زمان با هم غذاخوردن لذت ببرید
هر زمان که امکانپذیر است غذا را تهیه کرده و با هم به صورت یک خانواده میل کنید. این بهترین فرصت برای صحبت درباره انتخابهای غذای سالم و تمرین مصرف آنها است. غذا را به کودک به اندازه مناسب برای کودک بدهید و اگر کودک هنوز گرسنه است اجازه دهید برای مقادیر بیشتر غذا درخواست کند. داشتن زمان مشخص برای وعدههای اصلی و میان وعده (ها) کمک میکند تا به کودک آموزش دهید که به جای ریزهخواری در طی روز باید زمان مشخصی برای غذا خوردن داشته باشد.
شادمانی را در فعالیت بدنی و حرکات روزمره پیدا کنید
فعالیت بیرون از خانه و فعال بودن را در قالب خانواده تشویق کنید. از سن ۳ سالگی به بالا کودکان باید روزانه حداقل یک ساعت فعال باشند. اما این مورد میتواند بصورت پشت سرهم نباشد و به زمانهای کوچکتر ۱۵ الی ۲۰ دقیقه تقسیم شود. برای کودکان کوچکتر میتوانید بازیهایی مانند دنبال هم کردن و توپبازی را انجام دهید. اگر امکان دارد برای عبور و مرور، راه رفتن و دوچرخهسواری را به جای استفاده از ماشین در نظر بگیرید. از ورزشهای تیمی در مدرسه و یا خارج از آن حمایت کنید. این کار میتواند فعالیت بدنی را لذتبخشتر کند و همزمان ارتباطات کودکان را نیز بهبود ببخشد.
سلامتی نه وزن
از این که در این فرایند فقط وزن را مرکز توجه قرار دهید، پرهیز کنید و توجه بیشتری را به مزایای رفتارهای غذاخوردن سالم و فعالیت بدنی در کل خانواده معطوف کنید. این موارد برای حمایت از رشد و تکامل کودکان تا بزرگسالی و افزایش ایمنی و سلامت عاطفی مورد نیاز است. در حقیقت ایجاد تغییرات مطلوب در سطح خانواده میتواند به پیشگیری از رژیم غذایی نادرست و یا داشتن مشکلات غذا خوردن در آینده کمک کند.
بهترین راه برای حمایت از خوشبختی و سلامت کودکتان، این است که او بداند تحت هر شرایطی شما در کنار او خواهید بود. با لذت بردن از خوراکیهای سالم و انجام فعالیت بدنی به صورت خانواده شما میتوانید به کودکتان کمک کنید تا در ایجاد تغییرات مثبت و شیوه زندگی سالم احساس تنهایی نکند و بداند که این موارد فراتر از کاهش وزن است.
انتهای پیام/